De stilte voor de storm
Daar zit ze dan, op haar oude, ietwat saaie uitgezakte grijze bank tussen muren, kleuren en meubels die al sinds mensenheugenis (of nou ja, al zeker een paar maanden) niet veranderd lijken. Haar ogen dwalen af naar haar latjeswand, ooit vooruitstrevend en met groots gebaar onthaald. Nu weliswaar niet ontsierend, maar ook weinig vernieuwend of opzienbarend.