Boven mijn lichtblauwe bank hangt al heel lang een ArtFrame van Werk aan de Muur; vierkante vorm, aluminium frame, formaat 1.20 x 1.20. Het is naast de bank mijn favoriete blikvanger in mijn interieur. Niet alleen vanwege het kunstwerk zelf, maar omdat ik het doek wissel wanneer ik daar zin in heb.

Sommige veranderingen sluipen erin. Zoals het besef dat bewegen niet meer vanzelf gaat. Je voelt je stijver, sneller moe, herstelt trager. En ineens denk je: wanneer ben ik eigenlijk gestopt met echt bewegen? Als je, net als ik, richting de 50 gaat, dan herken je het misschien. Het goede nieuws? Je hebt vandaag nog invloed. En je hoeft er niet eens de deur voor uit.

Wie haar Instagram-pagina volgde kon niet vermoeden hoe het in werkelijkheid regelmatig in haar woning aan toe ging. Want achter al die insta perfecte plaatjes ging een groot geheim schuil. Het geheim van een huishouden van Jan Steen.

Zeven jaar geleden besloten mijn man en ik om onze tuin, een verwilderde jaren ’70-jungle vol bomen en struiken, tijdelijk low budget op te knappen. Het idee? Later doen we het echt goed. Nou… later duurde best lang. Maar eerlijk is eerlijk: het had z’n voordelen. Want in die jaren ontdekten we precies hoe we de tuin echt gebruiken. Geen grote zonnebaders hier, maar wel koffiedrinkers, eters en pizzabakkers.

Daar stond hij: groot, fier, een en al spierballen en een tikje verwaand, maar zelfs dat stond hem goed. Hij was precies waar zij al die tijd naar op zoek waren geweest. Waar ze over hadden gedroomd (toegegeven, zij vaker dan hij) en waar menig gesprek op uitliep. 

Er waren veel, heel veel dingen waar ze met tijd en wijlen behoorlijk onzeker over kon zijn. Haar derrière die op een geheel eigen ritme beweegt in de sportschool bijvoorbeeld. Of haar ietwat scherpe humor die niet altijd door iedereen even goed ontvangen wordt. Maar over één ding twijfelde ze nooit: kleuren combineren. Dat had ze in de vingers. Dacht ze. Tot nu.