De vreemdganger

Het was niet dat ze er nooit over nagedacht had, maar ze dacht gewoon dat zíj niet “dat soort mensen” waren. Groot was dan ook haar verbazing toen híj zomaar voorstelde om een ander uit te proberen, nadat hij zag hoe zij in katzwijm viel voor zijn donkere uiterlijk en vrolijke uitstraling. Dat liet ze zich geen twee keer zeggen.

De eerste omhelzing was wat onwennig, onwerkelijk ook, maar dat gevoel verdween al snel. Aan het eind van de dag stond hij gewoon in hun huis. Achteraf gezien had ze kunnen weten dat dit iets in haar losmaakte. Iets wat al een tijd had liggen sluimeren. Alsof er een luikje van verlangen open was gegaan en dat kreeg ze met geen mogelijkheid meer dicht.

Het is dan ook de enige verklaring die ze kon bedenken voor wat er daarna gebeurde. Terwijl ze samen - een beetje stiekem - aan het spijbelen waren (net als vroeger, toen ze elkaar nét hadden leren kennen), hoorde ze ineens vanuit een hoekje van de woonwinkel: “Pssst… hé meisje!” Normaal zou ze daar enorm hooghartig op gereageerd hebben. Maar iets maakte dat ze deze keer wél haar hoofd draaide.

Had ze dat maar niet gedaan.

Want daar, een beetje verscholen in een nis, stond een werkelijk prachtgeval. Eén blik, en het was alsof er een tsunami van lust over haar heen spoelde. Zo strak van vorm. Zo zacht van uitstraling. Alles (en meer) dan ze ooit had durven dromen. Had ze hem moeten negeren? Waarschijnlijk wel. Had ze méér weerstand kunnen bieden? Absoluut. Maar ze kon het niet. En ze wílde het ook niet.

Wederom volgde een voorzichtig eerste lichamelijk contact. Wederom eindigde hij diezelfde dag bij hen thuis. “Oh,” denk je nu misschien. “Is dat alles? Hij was er toch gewoon bij? Hij zei toch zelf dat het mocht?” Ja, bij die twee was dat zo.

Maar… met het schaamrood op de kaken moet ze toegeven dat er deze maand nóg een derde over de vloer kwam. Eentje die ze in het geheim had binnengehaald, nadat ze hem online was tegengekomen en hem simpelweg niet had kunnen weerstaan. Hij was anders dan waar ze normaal op viel. Langer. Groter. Maar hij deed iets met haar.

En omdat ze heus wel wist wat híj hiervan zou vinden, pakte ze het veel stiekemer aan. Ze smokkelde hem naar binnen alsof het een verboden vrucht was. Helaas maakte het stiekeme alleen maar méér los. Het verlangen groeide, en het duurde dan ook niet lang voordat ze door de mand viel.

Was hij boos? Nee. Niet echt. Maar de teleurstelling en verwondering stonden duidelijk op zijn gezicht te lezen. En dus nam ze zich stellig voor om een stevig (zéér stevig) slot te kopen en het opengezette luikje definitief dicht te timmeren. Zij zou komende maand écht geen vaas meer kopen! 

Misschien ….