Het blokjes project
14.10 uur was het en 14.10 uur bleef het. Na vijf jaar had onze klok, een marktplaatsgelukje dat zich al snel tot middelpunt van onze kamer wist uit te roepen, het begeven. Elmar deed er een nieuwe batterij in, er gebeurde niets. Ik deed er een nieuwe batterij in, je weet natuurlijk maar nooit, er gebeurde niets. We prutsten, we frutsten, we wriemelden, we vroegen het lief en we werden boos. Hij antwoordde onverstoord met de mededeling: “Het is tien over twee”.