Hun meestal stijlvolle huis was versiert met een wirwar aan totaal ‘onstylisch’ gekleurde plastic slingers. De koelkast zat vol met genoeg taart om haar toch al omvangrijke derrière een maat of twee te laten groeien. De bedrijfsruimte was gevuld met genoeg zakken chips, flessen drinken en andere etenswaren om straks een klein leger te kunnen voeden. Kortom, ze waren helemaal klaar voor de verjaardag.
Terwijl hij nog even snel een stofzuiger door het huis haalde en zij wanhopig probeerde de eeuwige stapel ‘die heus straks opgeruimd worden’ spullen weg te werken, ging plots de deurbel. Hij verstopte snel de stofzuiger en stapel met spullen in een hoekje verstopt om vervolgens samen de gasten met open armen te ontvangen.
Bij de eerste keurende blikken keek ze niet raar op. Ook de vraag: “Is dit nieuw?”, bracht haar geenszins van de wijs. Trots showde ze haar laatste veranderingen en aanwinsten. Maar naarmate de kamer volstroomde met familie en vrienden viel haar plots een bepaald patroon op:
- De deur opende zich;
- De gast in kwestie kwam uitgelaten binnen;
- De jarigen werden opgezocht, zoenen en cadeaus werden uitgewisseld (tot zover niets vreemds);
- De nieuwe gast stond stil en draaide zich langzaam rond;
- Vingers gingen omhoog, wenkbrauwen ook ;
- De gast in kwestie zocht haar op en vertelde trots hoeveel veranderingen waren waargenomen.
En begrijp me niet verkeerd. Geenzins schaamde zij zich voor haar veranderdrang of haar interieur. Elke aanpassing vond zijzelf even geslaagd en als zij rondkeek, zag zij enkel dingen waar ze heel blij van werd. En ja, zij was zichzelf echt bewust van het feit dat er regelmatig iets veranderde in haar huis. Wist zij heus wel, eerlijk waar.
Nee, de grote schok zat hem in de veranderingen die zij stuk voor stuk wisten op te noemen. Want door de ogen van haar bezoek waren zelfs de dingen die al jaar en dag, of nou ja, toch al zeker een aantal jaren, hetzelfde waren plots geheel vernieuwd!
Die nacht liet ze haar dikke derrière in het matras wegzakken. Terwijl ze haar ietwat vermoeide hoofd ten ruste legde, vroeg zij zich een ogenblik af of dit betekende dat ze haar familie en vrienden wellicht vaker uit moest nodigen? Deze gedachte vervloog echter net zo snel als hij op was komen zetten. Ze besefte zich plots dat dit in feite gewoon een vrijbrief was om naar hartenlust te blijven veranderen. Want als alles als nieuw voelde, wat hield haar dan eigenlijk tegen? En met een zeer tevreden gevoel en een hoofd vol kansen zakte ze langzaam in een diepe, diepe slaap.
Hallo, ik ben Margriet van @bijmargrietinhuis. Al 25 jaar samen met Elmar en moeder van Sverre (een bedaarde denker van 14) en Kalle (een spring in het veld van 11). In het werkend leven de eigenaresse van onder andere de webshop Houtspel.nl en in mijn vrije tijd een freubelaarster, een altviool speelster die ietwat vaker zou mogen studeren en een Instagram verslaafde die ons kleurrijke Scandinavische interieur met een blauwe touch deelt met de rest van de wereld.
Reactie plaatsen
Reacties